شستشوی نمای آسمان خراش ها

معماران بلندترین ساختمان های جهان باید از همان ابتدا تمهیداتی را در طراحی خود برای نگهداری و شستشوی نما ساختمان در نظر بگیرند. شستشوی نما آسمان خراش ها، هنگام باز بودن پنجره ها، ساده تر و آسان تر خواهد بود. در واقع، تمیز کاری نمای ساختمانها قبل از سال 1950 عمدتا به معنای شستشوی پنجره بود که توسط یک خدمه اختصاصی از کارگران انجام می شد که خود را از تسمه های چرمی آویزان می کردند و خود را در طرفین آسمان خراش ها قلاب می کردند.

اگرچه لبه های پنجره هایی که بر روی آن می ایستادند کوچک بود، اما نسبتا احساس امنیت می کردند. اگر یک قلاب کنده شود، آنها از قلاب موجود در طرف دیگر به صورت آویزان نگه داشته می شدند. اما با طراحی و ساخت ساختمان هایی با دیوار شیشه ای در دهه 1950، پنجره ها به طور موثری به نمای ساختمان تبدیل شدند.

چون این نماها ثابت هستند، یعنی پنجره ها قابل باز شدن نیستند، شستشوی پنجره ها نیاز به دسترسی از بیرون دارد، و به همین دلیل پیچیدگی هایی را به وجود آورده است. برای تسهیل دسترسی خارجی برای کارگران شستشوی نما ، ساختمان ها باید با سقف هایی تخت ساخته شوند تا تجهیزات تمیز کردن یا پاک کردن پنجره های ثابت یا متحرک بتواند بر روی آن قرار بگیرند. مکانیسم های گوناگونی ایجاد شد تا سیستم شستشوی نما و پنجره بتواند از ریل ها یا مسیرهایی بر روی سقف ساختمان آویزان شود و به این ترتیب اپراتور بتواند حرکت کند.

با پیشرفت تکنولوژی شستشوی پنجره، ساختمان های با دیوار شیشه ای قادر به عبور از مرزهای دیوارهای سنتی شدند. شیب ها و حفره ها که در سه دهه ی اول قرن 19 در طراحی ها برجسته بودند (به عنوان مثال ساختمان کرایسلر یا ساختمان امپایر استیت) در اواخر قرن در طراحی های آسمان خراش ها مجددا ظاهر شدند. اشکال جدیدی از تجهیزات دسترسی به نمای ساختمان برای سرویس دهی به این ساختمان ها، از جمله بازوهایی که می توانند به عنوان پشتیبان برای شستن پنجره ها و بالابرها عمل کنند، توسعه یافتند.

شستشوی نما ساختمان و پنجره ها امروزه یکی از عوامل مهم در نگهداری دوره ای از ساختمان به حساب می آید. اکثر پنجره ها دو بار در سال شسته می شوند، به استثنای ورودی ها و لابی در طبقه همکف، که نیاز به تمیزکاری بیشتری دارند. تقریبا تمام این کارها با دست انجام می شود، هرچند آزمایش های جدیدی بر روی روبات های اتوماتیک که بر پایه استفاده از جاروبرقی می باشد و به ساختمان متصل شده و کار خود را انجام می دهند در اروپا و خاورمیانه در حال انجام است. دسترسی به دو طرف یک آسمان خراش نه فقط برای شستن پنجره ها و نما ، بلکه برای تمیز کردن فلزات آن، بازرسی شرایط دیوارها ، پیچ و رولپلاک نمای ساختمان و بالا بردن پانل های جایگزینی نیز مهم است.

در ساختمان هایی با نمای صاف، این دسترسی به طور کلی توسط مکانیسم مونتاژ است که بر روی سقف نصب شده و دارای توانایی حرکت به بالا یا پایین است. با این حال، آسمان خراش ها به ویژه در آسیا که دارای نمای مسطح نیستند و دارای برجستگی و فرورفتگی هایی در طراحی خود هستند، رو به افزایش است. در نتیجه، طراحان ساختمان باید در مراحل اولیه طراحی، یک تکنولوژی دسترسی به نمای ساختمان را در نظر داشته باشند که متناسب با هندسه غیر معمول این ساختمان باشد. برج های پتروناس در مالزی نمونه خوبی از این پیچیدگی ها را ارائه می دهند. به دلیل فرورفتگی های بیش از حد در نمای این ساختمان، سیستم های سنتی شستشوی نما کاربرد چندانی نخواهد داشت.

در عوض، از سکوهای تلسکوپی خارج شده از پانل های پنهان در نزدیکی بالای سازه برای تمیزکاری وشستشوی نمای این ساختمان استفاده می شود، که تا آنجا که لازم باشد، به بازوی شستشو اجازه تمیزکاری سطوح زیرین برجستگی ها را می دهد.